سال نو مبارک!

   « روزی ما کبوتر هایمان را پیدا خواهیم کرد ومهربانی،دست زیبایی را خواهد گرفت

   روزی که کمترین سرود بوسه است و تنها ،دل برای زندگانی کافیست.

   روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است.روزی که هر لب ترانه ایست ،تا

   کمترین سرود بوسه باشد.»

   واین روز به اعتقاد من و تو وتمام ایرانیانی که ایران را به خاطر ایران بودنش

   وبه خاطر اینکه میراث پدرانمان است و باز به خاطر اینکه تا صفحه ای از تاریخمان

   را ورق میزنیم بزرگانی چون کوروش و کوروش ها را میبینیم ، دوست دارند وجشن ها

   واعیاد باستانی این عزیزان را گرامی میدارند ،پرخیر است وپر برکت وعزیز.

   آری نوروز ،عید مهربانی ومهرورزی و عشق ،عید بخشش و خیرخواهی وخیرورزی

   است و من به عنوان جزئی که این میراث باستانی را گرامی میدارد ودوست دارد ،وظیفه

   خود میدانم که تمامی شما عزیزان را تبریک گویم ،به مناسبت فرا رسیدن این عید سبز.

   میدانم وبهتر بگویم میدانیم که سبز در فرهنگ اصیل ما نمادی از شادی و خرمی و

   سر زندگی است ،وشاید پدرانمان میدانستند و حتما میدانستند که چه زمانی را عید بنامند.

   واول فصل بهار فصل شکفتن وفصل تنفس دوباره جوانه ها را زمانی برای ورق خوردن

   دوباره تقویم افکارمان بدانند .

   عزیزان باز میخواهم بنویسم وباز ترس از اینکه مبادا نوشته هایم رنگ نصیحت بگیرد را

    دارم.اما میدانم آنقدر بزرگوار هستید که نقایص را ببخشید وکاستی ها را تذکر دهید.

   همیشه از این لفظ که بگویم «بیاییم» فراری بودم ولی امروز که با شرمندگی دارم خطوط

   خاموش ذهنم را بر برگ سفید جاری میکنم کلمه ای  جز آن برای بیان افکارم پیدا نمیکنم.

   پس بیاییم دست در دست هم دهیم وچشم در چشم شکوفه تازه شکفته باز کنیم ؛ با هر نفس

   جوانه ها نفس تازه بکشیم و با هر تپش زمین قلبمان را به تپشی نو واداریم.

   ما میتوانیم ؛

   ما میتوانیم به هنگام آب شدن یخها ،کوه منجمد غرور ومنیت را آب کنیم ، ما میتوانیم با نسیم

   دوست شویم ،با او پیمان ببندیم و عشق را برای نوازش همگان به دست او بسپاریم.

   از فردا بر روی بوم زندگی زرد طلوع را عاشقانه بپاشیم و در اوج اجبار رنگ سرخ غروب

   را کمرنگ تر کنیم.زیرا که روزهایمان روز عشق ورزیدن است به همنوع وبه همه آنان که

   زندگیمان را با وجودشان معنا میکنیم.

   امشب سفره دلهایمان را بر پیش صورت ماه باز کنیم ،                                                   

   شاید که ماه قرص نانی از جنس محبت در آن بگذارد وباشد که برای همیشه در زیر نور

   آن بیتوته کنیم.

   احساس میکنم که کلام قادر به مقصد رساندن مقصودم نیست. کاش میتوانستم با تک تک شما

   عزیزان چشم در چشم شوم و وعرصه را بسپارم به چشمها که جولان دهندوبتازند تا در هم

   غرق شوند.همانا زندگی همواره با برق آنان پایدار باشد.

   خوبان ؛ در اوج دوریهایمان یکی شویم وثابت کنیم که جدایی ها و مسافت ها نمیتواند مانع

   به هم پیوستن افکارمان شود .

   اگر فکر من رود است، اگر فکر تو رود است بدانیم وبپذیریم که افکار ما دریاست.

   در بهار زندگی ،در آغاز دوباره همه چیز از افکارمان جرئه جرئه اندیشه بنوشیم وشاید

   روزی هر کدام از ما دریا شویم وآنروز است که اقیانوس ها رقم می خورند.

   وهمان روز است که توانسته ایم ارج نهیم بزرگی و عظمت پدرانی چون کوروش را.

   دوستتان دارم و برای تک تک تان آرزومند بیشترین ها و بزرگترین ها هستم.

   زیر سایه حق باشید که هم اوست تنها یاور همیشه مهربان.

                                                                                بهارتان سبز و خرم باد.