چقدر؟

  تا حالا فکر کردی که اگر خدا بودی چی کار می کردی؟چقدر میتونستی

  تحمل کنی؟ چقدر خودتو و بقیه رو تحمل می کردی؟ چطور با اون همه تنهایی

  می ساختی؟ چطور با این بنده های ... رفتار می کردی؟چطور دنیای به این

  بزرگی رو رهبری می کردی؟ چطور میتونستی این همه صبر کنی؟

  نه... نگو میتونستم ... نمیتونستی...

  تو که با کوچکترین نامهربانی هوار می کشی که ای آدما من تنهام ، تو که با

  جزئی ترین مشکل داد میزن که دیگه تحملم تموم شده نمیتونم ادامه بدم، تو که

  با ذره ای سختی و مصیبت از کوره در میری و همه چیز رو تموم شده میدونی...

  تو که ظرفیت پذیرش کوچکترین انتقاد رو نداری...تو که حتی نمیتونی کشورت رو

  شهرت رو حتی خونت رو مدیریت کنی ، تو که در برابر کوچکترین بی احترامی

  نسبت به خودت نمیخوای سر به تن همنوعت باشه چطور می خواستی با این همه

  بدی با این همه بی حرمتی ،با این همه بی شرمی کنار بیای؟

  میدونم حتی نمیتونی تصوریک لحظه خدا بودن رو داشته باشی .

  ولی اونی که من و تورو آفرید خوب میدونست که من وتو چی از آب در میایم

  خوب میدونست که چه سرشت زشتی در وجود ما نهفته است خوب میدونست

  که چه خونی در رگهای ما جاری ...

  ولی این فرصت رو به من وتو داد که نفس بکشیم، که زنده باشیم .

  ولی ما چیکار کردیم؟ چطور جواب این همه بزرگواری رو دادیم؟

  فقط به سرف انسان بودنمون ، فقط به خاطر عزیز بودنمون همه چیز رو

  زیر پا گذاشتیم ، همه چیز رو به هم ریختیم ،هر کاری که تونستیم کردیم

  کوه و دریا و جنگل و  صحرا رو  از بین بردیم و  خشکاندیم وسوزاندیم و سکوتش

  را در هم شکستیم....

  اسم خودمون رو گذاشتیم اشرف مخلوقات واز هر آنچه در توان داشتیم مضایقه

  نکردیم.چقدر بی شرمی؟؟؟چقدربی حرمتی؟؟؟

  چه ساز ها که ننواختیم و چه سوز ها که نیفکندیم.

  ولی باز هم انتظار داریم ،باز هم گلایه از نا عدالتی ، باز هم شکایت از بی  
  نصیبی ...این همه کافی نبود؟

  چشم هاتو باز کن ، کمی برو بالاتر ، خودتو از اون بالا تماشا کن ، آره ... ببین که

  چه ها کردی و چرا کردی؟

  من بچه مذهبی نیستم ، نه  آخرت شما رو قبول دارم و نه دنیای شما رو...

  بهشت مال تو ... جهنم مال من ...ولی فکر کن بازخواستی در کار نیست،

  فکر کن آزادی و رها تا هر آنچه در توان داری انجام بدی...

  ولی جواب خودت رو چی میدی؟ تومیگی من انسانم ، تو میگی من شعور دارم،

  تو میگی من احساس دارم ، تو میگی من وجدان دارم ، تو ادعای انسانیت رو داری

  ولی به کدامین نشان؟ به کدامین برتری؟

  بسه دیگه ، کافیه ، چند لحظه هم خودت باش ، تا کی میخوای ادای یک انسان 
  رودر بیاری؟

  چقدر میخوای از شخصیت واقعی خودت فرار کنی؟ چقدر خودت رو حقیر میبینی 
  که باید یکی دیگه باشی؟

  آخه چرا نمیخوای بفهمی که تو نمیتونی یکی دیگه باشی؟

  دیگه خسته شدم . آخه چقدر بگم وقتی که حتی یک نفر هم جرات پذیرفتن حقیقت 
  رو نداره؟

  به امید آن روز پایدار باشید و برقرار...