به یاد گرگ...
پیش درآمد
تو به من خندیدی
و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه ی همسایه
سیب را دزدیدم
***
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلود به من کرد نگاه.
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی و هنوز،
سالهاست که در گوش من آرام،
آرام
خش خش گام تو تکرار کنان
می دهد آزارم،
و من اندیشه کنان
غرق این پندارم
که چرا،
-خانه ی کوچک ما
سیب نداشت.
« حمید مصدق »
سادست؟!؟
ساده است نوازش سگی ولگرد، شاهد آن بودن که چگونه زیر غلتکی میرود و گفتن که سگ من نبود.
ساده است ستایش گلی، چیدنش و از یاد بردن که گلدان را آب باید داد.
ساده است بهره جویی از انسانی، دوست داشتنش بیاحساس عشقی، او را به حال خود نهادن و گفتن که دیگر نمیشناسمش. ساده است لغزشهای خود را نشناختن، با دیگران زیستن به حساب ایشان و گفتن که من اینچنینم.
ساده است که چگونه میروی، باری زیستن سخت ساده است و پیچیده نیز هم.
«ا.شاملو»
اولین بار که شنیدم فکر کردم خیلی خوب فهمیدمش ،زمان زیادی نگذشت ،دوباره شنیدمش ...
باز هم تاخیر و باز ادعای شرمندگی ولی این بار ...
تو چه اندیشیدی؟
- تعبیری بی سر و ته!
- نامی انتخابی نامی اتفاقی!
- پارادوکسی زشت یا زیبا!
- گاه عاشقی دل شکسته!
- این یعنی اجماع نقیضین!
- مگر آتش هم منجمد می شود!
هرگز با خود اندیشیده ای گاه می شود از نور دیواری ساخت بس مستحکمتر از فولاد؟
هرگز با خود اندیشیده ای گاه می شود در شب چراغی یافت پر نورتر آفتاب؟
هرگز نیندیشیده ای که گاه می شود در خاک آسمان را دید؟
کاش حتی یکبار با خود می اندیشیدی که آتش ها نیز منجمد می شوند...
چرا آتش؟
آتش در عرف ناعرف ما نمادی از شدت ، نفوذ ، قدرت ، گاه خشونت و ... بوده.
نگاه آتشین ، حرفهای آتشین ، چشمان آتشین وعشق های آتشین!
اما کدام مفهوم؟؟؟
آتشم نمادی بود ازقدرتی وصف نا پذیر ، اراده ای نا متناهی ، آغازی بی پایان
از استواری از بودن از ماندن ،نهراسیدن ، پیروزی تام و ...
آری من از نور دیواری ساختم مستحکمتر از فولاد ،
آری، من در شب چراغی افروختم آتشین تر از خورشید،
آری من آسمان نیلی را در خاک سرخ دیدم ،
من خود را درخویش دیدم...
اما انجماد...
انجماد نشانی از سرمای زیاد و طولانی ، نشانی از نومیدی ، نمادی از مرگ
گاه مردن در عین بودن ، سکوتی ممتد و...
مگر آتش نا متناهی نبود؟ مگر آتش بی پایان نبود؟
آری باز می گویم ، قدرتی وصف نا پذیر ، اراده ای نا متناهی ، آغازی بی پایان...
اما این چه بود آتشین تر از آتش؟ این توان کدامین نشان از هستی بود که آتشی را منجمد سازد؟
این توان از کجا خاست؟
آتش خواست! آتش خواست ! آتش خواست!
کاش توان درک چرایش در نوع من و تو بود ...
آری ، آری
باز هم آتش...
ترانه های باران...
یه شعر فوق العاده زیبا از مورچه کوچولوی عزیزم :
شب لخت بی ستاره
شب ابری زمستان
شب سایه های تنها
و ترانه های باران
من و این مداد کوچک
ونوشته های خیسم
من ونامه ی بلندی
که به ابر می نویسم
و کتاب خاطراتم
پر ابرهست و باران
وخزان من بهار است
و بهار من زمستان
وچقدر دوست دارم
که به آسمان بخندم
وبه ابرهای کوچک
همه عمردل ببندم
من وآسمان و چشمی
که ستاره ای ندارد
و به ابر می نویسم
که تمام شب ببارد...
مورچه ی عزیز ازت ممنونم خیلی زیاد...
سلام
این متن پر محتوا رو دوست عزیزمون GLX برای ما فرستادن
ازشون ممنونم که به ما لطف دارن :
سلام!
از حال من اگر خواسته باشی، هوای دلکم سخت ابریست.
چند روزیست انگشت به دهان، مات مانده ام به نبرد خیس و خونین میان این ابرهای سفید و سیاه،
چند ساعتی اولی پیروز است و تا توان دارد می بارد، چند ساعت بعدی آسمان دلم کیپ تا کیپ پر می شود
از یک توده سیاه خشمگین که هر از گاه به رعد و برقی می غرد.. من در کدام جبهه ام؟ هیچ کدام.
دیگر نای جنگیدن و فکر کردن به خیر و شر را ندارم. اعتقادی هم نمانده به خیر و شر.. هر ور که می ایستی،
ور دیگر را شر می بینی انگار.. این افسانه جنگ خوبی و بدی را دیگر باید به تاریخ سپرد. خیر و شر مطلقی
دیگر وجود ندارد.
به وقتش برای دخترکم قصه ها خواهم گفت از پری آبی مهربان نیکی که به یک اشاره دیو سیاه بدی
را نابود کرد و به یک بوسه از قورباغه سبز مرداب نشین، شاهزاده ای سپید پوش رویاند. بدی و خوبی،
عشق و نفرت همه را در گوشش زمزمه خواهم کرد ولی آوازهایی هست که باید با صدای بلند خوانده شود..
برایش خواهم گفت که همه داستانها، روایت خیر و شر نیست، گاهی می خواهی چشمهایت را ببندی،
گوشهایت را محکم بگیری تا نفهمی کدام ور برنده می شود. بعضی جنگها برنده ای ندارد مثل جنگ
همین دو توده ابر سنگین که در دل من جاخوش کرده اند، قدر مسلم هر کدام هم که برنده شود،
آسمان دل من رنگ آفتاب را نخواهد دید.
glx برات آرزوی موفقیت می کنم...
ستاره...
ای ستاره ها که از جهان دور
چشمتان به چشم بی فروغ ماست
نامی از زمین واز بشر شنیده اید؟
در میان آبی زلال آسمان
موج خون و آتشی ندیده اید؟
این غبار محنتی که در دل فضاست
این دیار وحشتی که در فضا رهاست
این سرای ظلمتی که آشیان ماست
در پی تباهی شماست
گوشتان اگر به ناله ی من آشناست
ازسفینه ای که میرود به سوی ماه
از مسافری که میرسد ز گرد راه
از زمین فتنه گر حذر کنید
پای این بشر اگر به آسمان رسد
روزگارتان چوروزگار ما سیاه ست
ای ستاره که پیش دیده ی منی
باورت نمیشود که در زمین
هر کجا ،به هر که میرسی
خنجری میان مشت خود نهفته است
پشت هر شکوفه ی تبسمی
خار جانگزای حیله ای شکفته است
ای ستاره ما سلاممان بهانه است
عشقمان دروغ جاودانه است
در زمین زبان حق بریده اند
حق زبان تازیانه است
وانکه با تو صادقانه درد دل کند
های های گریه ی شبانه است
ای ستاره باورت نمیشود
آن سپیده دم که با صفا و ناز
در فضای بیکرانه می دمید
دیگر از زمین رمیده است
این سپیده ها سپیده نیست
!رنگ چهره ی زمین پریده است
ای ستاره، ای ستاره ی غریب
از بشر مگوی و از زمین مپرس
زیر نعره ی گلوله های اتشین
ازصفای گونه های اتشین مپرس
زیر سیلی شکنجه های دردناک
اززوال چهره های نازنین مپرس
پیش چشم کودکان بی پناه
از نگاه مادران شرمگین مپرس
در جهنمی که از جهان جداست
در جهنمی که پیش دیده ی خداست
از لهیب کوره ها و کوه نعش ها
از غریو زنده ها میان شعله ها
بیش از این مپرس بیش از این مپرس
ای ستاره ای ستاره ی غریب
ما اگر زخاطر خدا نرفته ایم
پس چرا به داد ما نمیرسد
ما صدای گریه مان به آسمان رسید
از خدا چرا صدا نمیرسد؟
بگذریم از این ترانه های درد
بگذریم از این فسانه های تلخ
با نسیم دلکش سحر
چشم سیاه تو بسته میشود
بی تو در حصار این شب سیاه
عقده های گریه ی شبانه ام
در گلو شکسته میشود
...شب بخیر
فریدون مشیری
عید باستانی مبارک!
«روزی ما کبوتر هایمان را پیدا خواهیم کرد ومهربانی،دست زیبایی را خواهد گرفت
روزی که کمترین سرود بوسه است و تنها ،دل برای زندگانی کافیست.
روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است.روزی که هر لب ترانه ایست ،تا
کمترین سرود بوسه باشد.»
واین روز به اعتقاد من و تو وتمام ایرانیانی که ایران را به خاطر ایران بودنش
وبه خاطر اینکه میراث پدرانمان است و باز به خاطر اینکه تا صفحه ای از تاریخمان
را ورق میزنیم بزرگانی چون کوروش و کوروش ها را میبینیم ، دوست دارند وجشن ها
واعیاد باستانی این عزیزان را گرامی میدارند ،پرخیر است وپر برکت وعزیز،.
آری نوروز ،عید مهربانی ومهرورزی و عشق ،عید بخشش و خیرخواهی وخیرورزی
است و من به عنوان جزئی که این میراث باستانی را گرامی میدارد ،وظیفه
خود میدانم که تمامی شما عزیزان را تبریک گویم ،به مناسبت فرا رسیدن این عید سبز.
میدانم وبهتر بگویم میدانیم که سبز در فرهنگ اصیل ما نمادی از شادی و خرمی و
سر زندگی است ،وشاید پدرانمان میدانستند و حتما میدانستند که چه زمانی را عید بنامند.
واول فصل بهار فصل شکفتن وفصل تنفس دوباره جوانه ها را زمانی برای ورق خوردن
دوباره تقویم افکارمان بدانند . جوانه ها نفس تازه بکشیم و با هر تپش زمین قلبمان را به
تپشی نو واداریم.
ما میتوانیم ؛
ما میتوانیم به هنگام آب شدن یخها ،کوه پست غرور ومنیت را آب کنیم ، ما میتوانیم با نسیم
دوست شویم ،با او پیمان ببندیم و عشق را برای نوازش همگان به دست او بسپاریم.
از فردا بر روی بوم زندگی زرد طلوع را عاشقانه بپاشیم و در اوج اجبار رنگ سرخ غروب
را کمرنگ تر کنیم.زیرا که روزهایمان روز عشق ورزیدن است به همنوع وبه همه آنان که
زندگیمان را با وجودشان معنا میکنیم.
امشب سفره دلهایمان را بر پیش صورت ماه باز کنیم ،
شاید که ماه قرص نانی از جنس محبت در آن بگذارد وباشد که برای همیشه در زیر نور
آن بیتوته کنیم.
احساس میکنم که کلام قادر به مقصد رساندن مقصودم نیست. کاش میتوانستم با تک تک شما
عزیزان چشم در چشم شوم و وعرصه را بسپارم به چشمها که جولان دهندوبتازند تا در هم
غرق شوند.همانا زندگی همواره با برق آنان پایدار باشد.
خوبان ؛ در اوج دوریهایمان یکی شویم وثابت کنیم که جدایی ها و مسافت ها نمیتواند مانع
به هم پیوستن افکارمان شود .
اگر فکر من رود است، اگر فکر تو رود است بدانیم وبپذیریم که افکار ما دریاست.
در بهار زندگی ،در آغاز دوباره همه چیز از افکارمان جرئه جرئه اندیشه بنوشیم وشاید
روزی هر کدام از ما دریا شویم وآنروز است که اقیانوس ها رقم می خورند.
وهمان روز است که توانسته ایم ارج نهیم بزرگی و عظمت پدرانی چون کوروش را.
دوستتان دارم و برای تک تک تان آرزومند بیشترین ها و بزرگترین ها هستم.
زیر سایه حق باشید که هم اوست تنها یاور همیشه مهربان.
بهارتان سبز و خرم باد.
اهر ...
بالاخره یه تعداد از عکس هایی که قولش رو داده بودم آماده شد.
البته آماده شد که چه عرض کنم . چون دوربینم اینجا نبود مجبور شدم
با وبکم عکس بگیرم برا همین کیفیت عکس ها تعریفی نداره. بالاخره
من شرمندم. به خوبی و بزرگی خودتون ببخشید. البته عکس ها کامل نیستن
در اولین فرصت عکس هایی از دانشگاه و جاهای دیگرم میزارم در وبلاگ.
ضمنا اگر ISPشما سایت geocities رو فیلتر کرده باشه نمیتونید عکس هارو
ببینید. لطفا از یه ISP دیگه استفاده کنید!
امیدوارم خوشتون بیاد...
ورودی پارک شیخ شهاب الدین
یه نما از پارک
نمای مقبره شیخ شهاب الدین در اهر
ورودی مقبره شیخ شهاب الدین
میدان شهر داری اهر
ساختمان تاریخی شهرداری اهر
نمای بالای میدان شهرداری
(نمی دونید با چه مصیبتی این عکس رو گرفتم)
میدان معلم اهر ( میدان مرکز شهر)
میدان دفاع مقدس اهر (میدان فرمانداری)
نما های دیگری از پارک شهر
نما های دیگری از پارک شهر
نما های دیگری از پارک شهر
اینم نماهایی از بالای شهر
۱
۲
